การรังวัดหรือการสำรวจ (Surveying) เป็นศิลปการหาความสัมพันธ์ของตำแหน่งของสิ่งต่าง ๆ บนพื้นผิวหรือใต้ผิวลงไป โดนอาศัยการวัดระยะทางราบ (distance) ทิศทาง (direction) และระดับความสูง (elevation) การรังวัดซึ่งเกี่ยวข้องกับการวัดความสัมพันธ์ของความสูงของจุดต่าง ๆ บนพื้นผิวโลก เรียกว่า การทำระดับ (levelling)
การรังวัดมีวัตถุประสงค์การรังวัดมีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะทำแผนที่หรือแปลนของพื้นที่ต่าง ๆ ที่ต้องการรังวัด ศาสตร์ของการรังวัดได้ถือกำเนิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยที่มนุษย์เริ่มรู้จักอารยธรรมใหม่ ๆ เมื่อมนุษย์เริ่มมีความคิดที่จะแสดงความเป็นเจ้าของที่ดินที่ตัวเองครองอยู่ มนุษย์ได้คิดค้นวิธีที่จะทำแผนที่เพื่อแสดงแนวขอบเขตของที่ดินของตัว ดังนั้นการรังวัดในสมัยต้น ๆ จะมุ่งเฉพาะการทำแผนที่ที่ดินเท่านั้น เมื่อโลกเจริญขึ้นศาสตร์ของการรังวัดก็ได้พัฒนาและมีความสำคัญมากขึ้นเป็นลำดับ การก่อสร้างทางวิศวกรรมต่าง ๆ เช่น การสร้างถนน ทางรถไฟ การวางท่อระบายเสาไฟฟ้าแรงสูง ฯลฯ จะทำไม่ได้เลยถ้าไม่มีแผนที่ที่ถูกต้อง
ในทางป่าไม้แผนที่และการรังวัดทำแผนที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง แผนที่ถือว่าเป็นเอกสารและหลักฐานสำคัญในการกำหนดพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติ อุทยานแห่งชาติ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า วนอุทยาน หรือพื้นที่อื่น ๆ ที่ประสงค์จะสงวนไว้เพื่อประโยชน์ในทางป่าไม้ ส่วนการทำแผนที่นั้นมีความจำเป็นในการกันพื้นที่ป่าสงวนออกไปบางส่วน เพื่อการใช้ประโยชน์ในด้านอื่น ๆ อย่างเช่น การแบ่งปันที่ดินทำกินที่อยู่ในเขตป่าสงวนออกเป็นส่วน ๆ ให้แก่ประชาชนซึ่งไม่มีที่ทำกินเป็นของตนเอง หรือการรังวัดขอบเขตของสวนป่า ดังนั้นการศึกษาวิชาการรังวัดจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นจะขาดเสียมิได้ สำหรับผู้ที่ตอ้งการที่จะออกไปทำงานด้านป่าไม้
ถ้าจะแบ่งงานรังวัดตามวัตถุประสงค์แล้ว สามารถแบ่งได้เป็น 3 อย่าง คือ
- งานรังวัดที่ทำขึ้นเพื่อกำหนดขอบเขตของที่ดิน
- งานรังวัดที่ทำขึ้นเพื่อเก็บรายละเอียดสำหรับใช้ประโยชน์ในงานก่อสร้างทั้งของรัฐและเอกชน
- งานรังวัดที่มีขอบข่ายกว้างขวางและมีความถูกต้องสูง ซึ่งส่วนใหญ่จะดำเนินการโดยรัฐบาล